We hadden gisteren een gemoedelijk plaatsje gevonden naast een kerkje. Eric slaapt blijkbaar graag in de boezem van zo’n klein dorpje. We moeten een beetje aan mekaar wennen, dus doen wij dat ook. Goed ingedommeld, rustige slaap totdat… om 05h00 de pastoor het nodig vond om zijn kudde schaapjes wakker te maken. Met wat? Met zijn KLOKKEN!!!. Van een wekker gesproken zeg! Klaarwakker ben je dan. En warempel komt daarna het dorpje tot leven. Auto’s, mensen, stemmen… Volgende keer toch maar terug in het veld. We maken ons klaar en rijden richting Szeged, even voor de Roemeense grens. Dat was zonder de GPS gerekend die ons alle kanten opstuurde. Eric dacht er te kunnen geraken zonder autostrade, dus zonder wegenvignet. De GPS dacht er anders over. Moeilijker werd het wanneer de standaard GPS van Eric’s Hilux zei dat het wèl kon. Uiteindelijk geraakten we er wel uit en verliep de rest zonder problemen. Eric merkte onlangs op dat op betonwegen zijn Toyota vooraan wat op en neer ging. Hem kennende en hoe hij is uitgerust heeft hij wellicht zo’n knopje ingebouwd om zijn vooras te laten wippen. Je kent dat wel zoals die Mexicaanse macho’s met hun stoefauto’s. Lui als we nog zijn en nog geen zin om te koken eten wij een redelijke (?) lunch. Beide borden werden slechts halfleeg gegeten. De snelweg richting Roemenië is rustig en maakt het rijden meer relaxed. We wisselen zo nu en dan van plaats zodat niemand steeds moet volgen. De grens met Roemenië is even aanschuiven maar al voorkruipend zijn we snel aan de beurt. Omstreeks 18h00 rijden we op Roemeens grondgebied. Nog even een wegenvignet waarbij we al vlug worden opgelicht voor 4 € de man. Nu éénmaal Roemenië. Nog een uurtje rijden en dan een slaapplaatsje zoeken. Neen, niet naast de kerk maar tussen eindeloze velden.. Záááálig. Het is nu 20h45. We zitten te genieten in onze zeteltjes met een heerlijk glaasje(s) Bulgaarse wijn. Proost!
Dag Eric en Jan,
jullie avontuurlijke rit over de Transfagaransan met grote interesse gevolgd. Ben het even gaan opzoeken: deze bergpas over de Karpaten werd gebouwd tussen 1970 en 1974, in opdracht van de toenmalige communistische dictator Ceausescu. Erg anti-Soviet zijnde, was hij geschrokken van de invasie van het Soviet leger in ’68 in buurland Tsjechoslowakije en gaf daarom de opdracht tot de aanleg van deze snelle (militaire) doorsteek. De 150 km lange weg werd voornamelijk aangelegd door jonge militairen van het Roemeense leger die absoluut geen ervaring hadden met het gebruik van springstoffen om zich een weg door de rotsen te blazen. Officieel vielen er 40 doden te betreuren maar het echte dodental loopt volgens ingewijden op tot in de honderden. Er werd zo’n 6.000 ton dynamiet gebruikt.
Het hoogste punt ligt dicht bij het Balea meer, een goeie 2040 meter hoog.
De pas is doorheen het jaar open van einde juni tot einde september. De andere maanden is hij onberijdbaar vanwege de sneeuw en het gure weer.
De pas wordt omschreven als één van de mooiste in Europa.
Goede avond Eric, Jan,
Het ziet er daar super mooi uit. Leuk om jullie op deze manier te kunnen volgen. Have fun heren! Groetjes, Jan & Nancy